Weergaven: 2
Op bladzijde veertien van het boek door Colin Chapman wordt het onderwerp van ‘de juiste houding’ afgesloten voor dat op blz. 17-18 het echte werk van start gaat. In de eerlijkheid horen we ons moedig op te stellen en daarom mijn reactie op de volgende bewering:
a.) Colin geeft aan dat bekering tot het Christendom een gevoelige kwestie is tezamen met wat men noemt ‘de politieke islam’.
Mijn reactie op deze aftrap:
a.) Ten eerste is het mijns inziens eerder koppigheid, om welke reden dan ook, of moet ik redenen zeggen? Om dus de Bijbel met recht te willen omarmen. En niet zo zeer gevoeligheid. Gevoeligheid komt pas na de overtuiging in de Bijbel, zoals ik (zoek de blog er maar op na). Maar bezien vanuit de Christen, spreken we dan wel terecht van een ongepaste gevoeligheid? Jazeker, dan wel, iedereen, letterlijk, behoort de Bijbel te kunnen omarmen en niet alleen die er wel leuk uit zien, so to speak.
Wat betreft politieke islam, dat wordt automatisch vereenzelvigd met geweld en oproer. Terwijl politiek toch echt geldregulatie is dat eenieder aangaat, moslim of geen moslim. Daarenboven hier in het vrije westen des te meer, dan in de Arabische moslimwereld, vanwege hoe een democratie werkt, in tegenstelling tot het op de stam Quraysh van Muhamad saws gebaseerde politiek. Dus als Colin niets wil lusten van moslims in combinatie met politiek, laat hem dan aan de Marokkaanse koning vragen of hij mij wil overkopen richting Marokko. En anders heb je het maar met mij te doen!
