Weergaven: 4

In majmu’ al-Fatawa van ibn Taymiyyah staat:

وفيهم من ينظم القصائد في دعاء الميت ، والاستشفاع به، الاستغاثة، أو يذكر ذلك في ضمن مديح الأنبياء والصالحين، فهذا كله ليس بمشروع، ولا واجب، ولا مستحب باتفاق أئمة المسلمين، ومن تعبد بعبادة ليست واجبة ولا مستحبة؛ وهو يعتقدها واجبة أو مستحبة فهو

En onder hen zijn er mensen die tot hun doelen stellen van het aanroepen/afsmeken van de overledenen, en met hen om hun voorspraak bemiddelen (shafaa3a), en hen om hun hulp wensen (istighaatha), of dit in herinnering brengt via het aanprijzen en eren (muzikaal) van profeten en heiligen/oprechten (salihin), dit alles is onwettig, en zeker niet verplicht, en ook niet aanbevolen (mustahab) met unanieme consensus van de geleerden van de Moslims, en wie een aanbidding verricht dat niet verplicht is en ook niet aanbevolen is, terwijl diegene dit wel aan houdt/geloofd, dat het verplicht is of aanbevolen is diegene is…

ضال مبتدع: بدعة سيئة لا بدعة حسنة باتفاق أئمة الدين، فإن الله لا يعبد إلا بما هو واجب أو مستحب.

…is een dwaallicht en nieuwlichter/innovator (mubtadi3): een zondig nieuwlichterij en (zeker) geen bid3a hasana (i.e.: ontoelaatbaar) met unanieme consensus van de geleerden van het geloof, omdat Allah niet wordt aanbeden, behalve met wat verplicht is, of met wat aanbevolen is…

وكثير من الناس يذكرون في هذه الأنواع من الشرك منافع ومصالح، ويحتجون عليها بحجج من جهة الرأي أو الذوق، أو من جهة التقليد والمنامات ونحو ذلك.

En velen van de mensen herbergen hierin vormen van polytheisme (shirk) met zogenoemde nutten en minst kwaden, en zij gebruiken als onderbouwing hierin bewijzen die de meningen als grondslag hebben of (simpelweg) voorkeuren/naar smaak. Of op basis van blinde aanname (taqlid) of inspiraties enzovoorts…

وجواب هؤلاء من طريقين:

Wat verplicht is ten aanzien van hen is tweeledig:

أحدهما: الاحتجاج بالنص والإجماع.

Ten eerste: het aanvoeren van bewijzen op basis van tekst en consensus (idjmaa’ al-salaf).

والثاني: القياس والذوق والاعتبار ببيان ما في ذلك من الفساد، فإن فساد ذلك راجح على ما يظن فيه من المصلحة.

Ten tweede: Analogie (qiyaas) en voorkeur en bekokstoven/overdenken tonen aan wat hierin verborgen zit aan verloedering, dit soort corruptie ziet men als beschaafd op grond van bedenksels die bestwil vertegenwoordigd…

أما الأول فيقال: قد علم بالاضطرار والتواتر من دين الإسلام وبإجماع سلف الأمة وأئمتها أن ذلك ليس بواجب ولا مستحب.

Wat betreft het eerste, dan wordt er gezegd: wij weten dit door levenservaring en (zelfs) op wat welbekend is (tawatur) in het islamitisch geloof en (zelfs) met de consensus van de geleerden uit de geschiedenis van deze ummah (gemeenschap) dat dit (zeker) niet verplicht is en ook (zeker) niet aanbevolen is (mustahab/mandub)…

وعلم أنه لم يكن النبـي صلى الله عليه وسلّم بل ولا أحد من الأنبياء قبله شرعوا للناس أن يدعوا الملائكة والأنبياء والصالحين ولا يستشفعوا بهم، لا بعد مماتهم ولا في مغيبهم، فلا يقول: أحد يا ملائكة الله اشفعوا لي عند الله، سلوا الله لنا أن ينصرنا أو يرزقنا أو يهدينا.

En wij wisten dat de Profeet salAllahu ‘alayhi wa salam niet gewoon was, en zelfs niet anderen van de Profeten die voor hem geweest zijn, die het wettig voorgeschreven hebben voor de mensen om Engelen te smeken of (om) Profeten (te smeken) of (om) vromen (te smeken) en dat zij niet om bemiddeling/voorspraak worden ingezet. Niet na hen overlijden, en ook niet in hun afwezigheid, dus zeg nooit: O Engelen van Allah bemiddel voor mij bij Allah, vraag Allah voor ons om te welslagen of om ons te voorzien of om ons te begeleiden…

وكذلك لا يقول لمن مات من الأنبياء والصالحين: يا نبـي الله، يا رسول الله! ادع الله لي، سل الله لي، استغفر الله لي، سل الله لي أن يغفر لي أو يهديني أو ينصرني أو يعافيني، ولا يقول: أشكو إليك ذنوبـي أو نقص رزقي أو تسلط العدو على، أو أشكو إليك فلانا الذي ظلمني ولا يقول: أنا نزيلك أنا ضيفك أنا جارك أو: أنت تجير من يستجير، أو أنت خير معاذ يستعاذ به.

Evenzo, zeg nooit tegen de overledenen van de Profeten of oprechten/vromen: O Profeet van Allah, O Boodschapper van Allah! Smeek Allah voor mij, vraag Allah voor mij, vraag vergiffenis aan Allah voor mij, vraag Allah om mij te vergeven of om mij te leiden of om mij te doen welslagen of om mij te beveiligen, en zeg (ook) nooit: ik beklaag aan jou mijn zonden of mijn tekort aan proviand of het overmannen worden door de vijand, of ik beklaag mij bij jou over kwaad dat zus en zo mij aangedaan heeft, en zeg nooit: ik ben jouw compaan of jouw gast of jouw buur. Of: jij bent de meest veilige haven van iedereen die veiligheid kan geven, of jij bent de beste toevlucht om bij te schuilen…

___________________

وقال: «إن من كان قبلكم كانوا يتخذون القبور مساجد ألا فلا تتخذوا القبور مساجد فإني أنهاكم عن ذلك».

En hij zei: “Degene van voor jullie tijd namen de graven en de moskeeën, nee, zelfs nemen zij de graven en moskeeën (als plekken van aanbidding in shirk), ik verbied jullie dat (ten strengste).”

فإذا كان هذا محرماً، وهو سبب لسخط الرب ولعنته، فكيف بمن يقصد دعاء الميت والدعاء عنده وبه واعتقد أن ذلك من أسباب إجابة الدعوات ونيل الطلبات وقضاء الحاجات!؟ وهذا كان أول أسباب الشرك في قوم نوح وعبادة الأوثان في الناس، قال ان عباس: كان بين آدم ونوح عشرة قرون كلهم على الإسلام، ثم ظهر الشرك بسبب تعظيم قبور صالحيهم

Dus als dit verboden is (haram), en reden is voor kleinering door de Heer en Zijn vervloeking, hoe zit het dan met degene die zijn smeekgebed richt tot de doden en gesmeek bij hen en via hen en zij geloven dat dit tot de redenen voor verhoring van gebeden zijn en het verkrijgen van hetgeen gewenst wordt en het oplossen van de problemen? En dit zijn de eerste vormen van polytheisme (shirk) dat (opdoemde, voor het eerst) bij het volk van Nuh (Noach), en het aanbidden van levenloze zaken (awthan) door de mensen. Hij zei dat ‘Abbaas zei: Er waren tussen Adam en Nuh tien generaties, allemaal bevonden zij zich op de islam (overgave aan God), vervolgens verscheen het polytheisme (shirk), doordat de graven van vromen vereert werden.

___________________

وعند المشركين عباد الأوثان ومن ضاهاهم من النصارى ومبتدعة هذه الأمة في ذلك من الحكايات ما يطول وصفه، فإنه ما من أحد يعتاد دعاء الميت والاستغاثة به نبياً كان أو غير نبـي إلا وقد بلغه من ذلك ما كان من أسباب ضلاله؛ كما أن الذين يدعونهم في مغيبهم ويستغيثون بهم فيرون من يكون في صورتهم أو يظنون أنه في صورتهم ويقول أنا فلان ويكلمهم ويقضي بعض حوائجهم، فإنهم يظنون أن الميت المستغاث به هو الذي كلمهم وقضى مطلوبهم وإنما هو من الجن والشياطين.

En volgens de polytheisten (mushrikin) is het aanbidden van levenloze zaken en hen die ze een hand boven het hoofd houdt van onder de Christenen en de nieuwlichters van deze ummah (gemeenschap) in deze, met verhaaltjes wat teveel is om te vermelden, dus het is stringent voor eenieder nooit te smeken bij een overledene of er hulp om te vragen, of het nu om een Profeet gaat of wat dan ook anders dan een Profeet, of anders zal diegene vervallen zijn in de oorzaken van dwaling/afwijking. Zoals het aanroepen van (simpelweg) afwezigen en hen om hulp smeken, en dit zien alszijnde passend en evenzo wat erop lijkt, aldus zeggen zij; die en die man kan met ze communiceren en sommige van jullie noden verlichten, zij zijn overtuigd van dat een dode dat om hulp gevraagd wordt, dat hij degene is die de communicatie opstart en hen verlicht van de klachten, terwijl dit veeleer degenen zijn van onder de jinn en de satans…

ومنهم من يقول هو ملك من الملائكة، والملائكة لا تعين المشركين وإنما هم شياطين أضلوهم عن سبيل الله.

En tot hen behorende, zij die zeggen, het is een Engel van onder de Engelen, terwijl de Engelen nooit polytheisten (mushrikin) bijstaan, dus dat zijn duivels, de meest slechte daarvan, afgeweken van het pad van Allah.

Majmu’ al-fatawa