Weergaven: 0

Op de bladzijden 12 en 13 wordt er ingegaan op de ondertitel van het boek waarin het woord “uitdaging” voorkomt en in deze de vraag gesteld wordt of het juist is om contact met de moslim als uitdagend te moeten zien? En wel deze:
a.) Colin maakt aanstoot tegen deze uitdaging door het te vergelijken met de bekende koning David (Dawud) versus de reus Goliat.
b.) Vervolgens meent Colin dat de juiste houding hierin is om inlevingsvermogen op te brengen, omdat, via de voltalligheid van de Christen en het staven daarvan, het beter is om de discussie aan te gaan, dat beter zou zijn dan het vragen om geloofskennis of andere informatie.

Het moge duidelijk zijn dat dit een boek is dat geen wederhoor heeft toegepast, nu al ja. Bij deze mijn tegenargumenten:

a.) Ten eerste wil ik een islamitische mythe de wereld uit hebben aangaande David (Dawud), hij wordt als een vrome profeet beschouwd, wat niet waar is. Hij is wel vroom, maar niet een profeet, of de profeet, maar gewoon een vrome koning! Goliat was op het slagveld tegenover de wat kleinere David en David wist door van hem persoonlijk te winnen, de strijd naar zijn hand te zetten. Nu vraag ik mij dan af, als David de monotheist is geweest, en Goliat de veelgodendienaar, dan behoor ik als moslim bij het kamp van Goliat toch? Indien deze Colin zo dapper is om alle vormen van polytheisme te bestrijden bij de moslims, dan heeft hij aan mij een vriend, echter is dat wel zo?

b.) Ik moet bekennen dat er altijd wel een vorm van discrepantie is tussen de informatieve teksten over het geloof en de praktijk van de gelovigen. Maar ja, wat wil je? De Koran alsook de Bijbel zijn de gesproken Woorden van God naar het evenbeeld van de mens. Het is dus eerder een streven om een goed gelovige te zijn, dan dat je een mijlpaal moet bereiken. Dit streven wilt hij de moslims misgunnen, jammer dan.

Bilal El-Khattabi

the walk
the talk

cv_Bilal_El-Khattabi.pdf | certificaten

Email contact: bilal81@ziggo.nl

abumuhamad.nl

Weergaven: 2

Op de eerste pagina van de Inleiding op blz. 9 van het boek “kruis en halve maan” worden er zo’n drie beschrijvingen gedaan van wat de maan allemaal kan inhouden voor een moslim. En wel deze:
a.) dat het groeien van de maansikkel tot een volledig volle maan iets in de trant van krachttoename moet betekenen.
b.) dat de maan bij uitstek symbool staat voor gemeenschapszin en geloof van de moslim.
c.) dat de halve maan, net zoals het kruis, simpelweg twee werelden vertegenwoordigd op grond van godgeloof.

Mijn bedenkingen bij die frisse start van een boek dat mij wel zint door te spitten en ervan op te steken, welnu:

a.) Het is bezien vanuit de wetenschap dat er een relatie is tussen volle maandagen en eb en vloed van de zee. Bij volle maan schijnt de zee hoger te zijn dan anders. Dit is een natuurverschijnsel dat in deze context inderdaad energetisch is als gevolg van het vissenrijk dat hier kennelijk levendiger van wordt.

b.) De maan is misbruikt door chauvinisme en extremistische nationalisme. Hoewel beide bescheiden aanwezig kunnen zijn, is daar meestal geen sprake van wanneer hardnekkig chauvinistisch en nationalistisch de halve maan gepubliceerd wordt.

c.) De halve maan is in oorsprong, zoals Colin in zijn boek aangeeft, van nut als maanmaandkalender. Echter mis ik in deze inleiding het belangrijkste voor de moslimmens met betrekking tot deze symboliek! Namelijk dat niet zo zeer met de komst van de islam er meteen sprake was van maansymboliek, maar veeleer dat het de jaartelling doet beginnen vanaf de eerste en succesvolle vluchtpoging van Muhamad saws van de stad Mekka naar de stad Medina. De zogeheten hidjra jaartelling. Deze jaartelling begon pas nadat 10 jaar lang in Mekka de Profeet heeft zitten uitnodigen naar het alleenrecht van Allah swt op aanbidding, zonder daaraan deelgenoten toe te kennen, wat de essentie is van het islamgeloof, ja.

Bilal El-Khattabi

the walk
the talk

cv_Bilal_El-Khattabi.pdf | certificaten

Email contact: bilal81@ziggo.nl

abumuhamad.nl