Categorie archieven: clips

Hoop, vrees en liefde

Weergaven: 0

𝐇𝐞𝐝𝐞𝐧𝐝𝐚𝐚𝐠𝐬𝐞 𝐯𝐨𝐫𝐦𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 taghut (toovenaars) & 𝐝𝐞 𝐡𝐨𝐨𝐟𝐝𝐛𝐨𝐨𝐝𝐬𝐜𝐡𝐚𝐩 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐢𝐬𝐥𝐚𝐦

Weergaven: 0

Elke moslim weet – of zou moeten weten – dat de geloofsgetuigenis van ‘La ilāha illā Allāh’ dé hoofdpilaar is van de islam. Het begint met ‘La ilāha’, en dat houdt o.a. in dat je álle aanbedenen die naast Allāh aanbeden worden, verwerpt. Dat noemen ze kortweg in het Arabisch ‘al-Kufr biṭ-Ṭāghūt’ – vrij vertaald: het ongelovig zijn in de Ṭāghūt.

Allāh zei aan het einde van Sūrat al-Baqarah (interpretatie van de betekenis): « En degene die ongelovig is in de Ṭāghūt en in Allāh gelooft, heeft zich voorwaar aan een sterk koord vastgehouden » [2:256]

En Hij zei ook in Sūrat an-Naḥl (interpretatie van de betekenis): « Wij zonden naar elk volk een Boodschapper (met de hoofdboodschap): ”Aanbid Allāh en vermijd de Ṭāghūt” » [16:36]

Als je als moslim de hoofdboodschap van de islam – oftewel ‘La ilāha illā Allāh’ – correct wilt begrijpen én toepassen, is het dus belangrijk om te weten wat Ṭāghūt is en vooral: waar het (hedendaags!) voor staat.

De edele grootgeleerde Shaykh Muḥammad Amān al-Jāmiyy legde in een mooi boekje kort en bondig uit wat ‘Ṭāghūt’ inhoudt en hoe dat zich tot vandaag de dag verhoudt tot de hoofdboodschap van de islam.
__

➡️ Citaat van Shaykh Muḥammad Amān al-Jāmiyy uit ‘Ḥaqīqatu ad-Dīmuqrāṭiyyah’ (p. 37-38)

❝De beste definitie van Ṭāghūt is de allesomvattende definitie van Ibn al-Qayyim in zijn geweldige boek ‘iʿlām al-Muwaqqiʿīn’ (p. 50) toen hij schreef:

”Ṭāghūt is alles waarmee een dienaar zijn grens overschrijdt door ofwel aanbeden, gevolgd of gehoorzaamd te worden. Dus de Ṭāghūt van elk volk is alles waar ze recht bij zoeken buiten Allāh en Zijn Boodschapper om, of alles wat ze naast Allāh aanbidden of volgen zonder bewijs van Allāh, of alles wat ze gehoorzamen in datgene waar ze niet van weten dat het gehoorzaamheid jegens Allāh is.”

Dit is een hele mooie definitie die álle vormen van Shirk omvat. Want de werkelijkheid van Shirk – de kern van de strijd tussen volkeren en (hun) Boodschappers – is het aanbidden van anderen naast of buiten Allāh in twee zaken die onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn:

  1. Shirk in de intenties en beweegredenen.
  2. Shirk in het gehoorzamen en volgen.

Beiden vallen onder de definitie van Ibn al-Qayyim. Wat de ‘Shirk in de intenties en beweegredenen’ betreft: dat is het zich richten tot, het zich toewijden aan en toenadering zoeken bij anderen naast Allāh door middel van een symbolische vorm van aanbidding. Zoals door middel van gebed (Ṣalāt), prosterneren (Sujūd), het brengen van offers (Qarābīn), etc.

En deze Ṭāghūt waar ze toenadering bij zoeken kan een afgodsbeeld zijn of een graftombe of een boom.

Wat betreft de ‘Shirk in het gehoorzamen en volgen’: dat is het zich keren tégen de Heer der Werelden en rebelleren tegen Zijn Wetgeving, en het niet accepteren van Zijn Oordelen en het geen recht bij Hem willen zoeken in sommige of alle (dagelijkse) kwesties. Zoals door te geloven in het ene deel van Allāh’s Wetgeving en het andere deel af te wijzen en zich ervan af te wenden, en dat door bijv. de bekende symbolen van aanbidding – gebed (Ṣalāt), armenbelasting (Zakāt), vasten (Ṣiyyām), etc. – te accepteren, maar de grondwettelijke regels van de Islamitische Wetgeving af te wijzen en de voorkeur te geven aan de regels van de Ṭāghūt.

En deze vorm van Shirk is vandaag de dag dé gemeenschappelijke eigenschap van al die hedendaagse pre-islamitische systemen van onwetendheid die afstammen van democratie – waarvan de basis terug te vinden is bij het secularisme. Het zijn allemaal pre-islamitische systemen van onwetendheid, al beweren de aanhangers ervan een ontwikkelde beschaving te vormen en zich te baseren op wetenschap.

Ze zijn vér verwijderd van ‘het geloven in de Wetgeving van Allāh en vrede erbij hebben’, en dit is iets waar de aanhangers van de correcte geloofsovertuiging en zuivere Tawḥīd – zij die de feiten goed kennen – niet over verschillen.

Laten we luisteren naar wat Allāh zegt (interpretatie van de betekenis):

« Wensen zij dan (liever) de wetsoordelen van het pre-islamitische tijdperk (te volgen)? En wie is er beter in het oordelen dan Allāh voor de mensen die overtuigd zijn (van hun geloof)? » [5:50]

« Of hebben zij deelgenoten (naast Allāh) die voor hun dat van de religie voorschrijven, waar Allāh geen toestemming voor heeft gegeven? » [42:21]

Deze twee (en andere) verzen doen duidelijk vermelding van deze vorm van Shirk – ‘Shirk in het gehoorzamen en volgen’. Denk hier dus goed over na!❞ 🔚
__

Moge Allāh ons blijven voorzien van nuttige kennis, goede daden en ons beschermen tegen álle vormen van Shirk. Āmin!

✍🏽 Jullie broeder: Ṭāriq bin ʿAliyy Būmanṣūr al-Amāzīghiyy al-Maghribiyy
📆 Datum: 07 Ṣafar 1445NH — 23 augustus 2023NC

Fatwa: Hukm bi ghayr ma anzala Allah ‘azza wa djall

Weergaven: 0

Bismillah,

Wetten invoeren die NIET toegestaan zijn bij Allah swt kunnen de volgende oordelen hebben:

1. de wetgever doet dit uit angst voor zijn leven: >>> niet laakbaar
2. de wetgever vind ’t beter/gelijk aan de sharia: >>> laakbaar
3. de wetgever vind dat niet maar wilt geld: >>> niet laakbaar

4. de wetgever is kafir: >>> laakbaar

Dan nog dit:

Je hebt sharia en je hebt dustur, het juiste hierin is:

Sharia is bekend; alles uit de bronnen van de islam, dat kunnen zelfs niet authentieke wijsheden zijn, hikam. Dustur (qanun, canon, 3urf, cultuur) wil zeggen hetgeen waarmee geen enkele vorm van qiyaas gedaan kan worden met de sharia en deze ook niet tegenspreekt.

Wallahu a3lam

Wasalaam

Today’s Terrorism & Suicide Bombings | Shaykh al-Fawzân hafithahullah