Weergaven: 1

Op blz. 20-21 gaat Colin wat dieper in op het wat en hoe in het aanbieden van christelijk onderwijs aan de moslims. Hij zegt dat desnoods de moskee bezocht moet worden daarvoor. En wel zo:
a.) Hij zegt dat het wel moet kunnen om precies te kunnen denken als een moslim op het doel heiligt de middelen manier.
b.) Vervolgens komt de moslimse vredesgroet ter sprake en het beklag dat het een onderlinge begroeting is en dat de christen het toch ook moet kunnen zeggen, de vredesgroet “salam ‘alaykum-” (“wa rahmatullahi wa barakaatuhu”).
c.) Dan zegt Colin dat zijn cultuur anders in elkaar steekt als het aankomt op gastvrijheid, in dat snel iets al als te opdringerig gezien word.
d.) Iets als gast aan aangeboden voedselbereiding te moeten ontvangen, daar ergert Colin zich aan.
e.) De moskee ziet Colin niet als een ideaal ontmoetingsplek, temeer zich in het verdomhoek te voelen en doet dat daarom liever op afspraak. Maar het liefst bepleit hij een ontmoeting buiten de moskee om.

a.) De stellingname van het doel heiligt de middelen bekt natuurlijk goed voor mij, maar niet zonder reden. Het doel KAN de middelen generaliserend verantwoorden. Maar hoe zit het dan met weerloze wezens zoals mieren? Om maar een basaal voorbeeld te geven waarom een mierennest afbranden nooit en te nimmer deze middel (vuur of wat dan ook) heiligt.

b.) Ik ben het hier met Colin eens dat de meeste christenen deze vredesgroet moeten kunnen zeggen als ze dat willen. Maar ik moet je wat verklappen, zelfs bij moslims bedreven in de geestelijkheid is het verboden om schijnmoslims als eerst deze vredesgroet te moeten zeggen. Snap je?

c.) Dat begrijp ik inmiddels. Opdringerigheid heeft als oorzaak een tekort aan zelfkritiek. Dus kritiek naar de eigen achterban of gelijkenissen daaraan. Als ik bijvoorbeeld zeg dat de besnijdinis niet is opgeheven en u alleen zegt dat de doop voor de besnijdenis is gekomen. Dan mis ik hier teveel informatie. Namelijk dat de doop van alles en nog wat heeft opgeheven uit het oude Testament, ervan uitgaande dat de doop op het nieuwe Testament gebaseerd is. Iedereen kent de gastvrijheid in alle talen van zoiets simpels als het schudden van handen. Dus cultuur of geen cultuur, er zijn veel meer vormen van gastvrijheid gemeenschappelijk dan het tegengestelde.

d.) Wat de boer niet kent, lust hij niet; luid een Nederlands spreekwoord. Dat geldt ook gewoon voor iedereen en als het opdringerig is, kun je er vergif op innemen, dat je nooddruftigen de pas hebt afgeneden die dus niet opdringerig zouden zijn.

e.) De moskee hoeven we niks te vragen. Maar Colin zou ik wel deze vraag gesteld hebben: Wat doet een moskee op het noordelijk halfrond? Is alles ineens weer te koop? Waren er niet allang al moslims in jouw land lang voordat de oosterlingen binnen kwamen? Wat doe ik hier eigenlijk! Pfff.

Weergaven: 1

Op bladzijde 18 begint het onderwerp van ontmoeten met moslims. Grappig dat ik hier een gedachte bij heb dat mij zegt dat iedere niet-christen, bij de moslimdoelgroep hoort. Dat is in mijn raamwerk het criminaliseren van de moslim. Op zich moet dat kunnen tot op zekere hoogte, maar dat is op de christen evenzo ongebreideld van toepassing. Dit dus:
a.) Colin geeft aan dat moslims, (die net zoals hem een mensenhoofd hebben als eerst om die reden), eerst voor mensen aan te zien en pas later hun geloofscomponent van de islam.
b.) Hij zegt dat moslims zich welkom moeten voelen voordat men zich trots genoeg voelt het christelijk geloof erbij te betrekken. Als vanzelfsprekend zelfs!

a.) Hier besmeurt mijn optiek een vorm van zelfcensuur ter censurering van de ander. Dat vind ik eng. De Bijbel is voor mij geen eng boek, maar net als de Koran een liefdesboek en wat dies meer zij. Er zijn naar mijn weten niet echt hoofden die er inwendig anders uit zien dan van de rest van de mensheid, dus besmeur ik hier ook een vorm van bijgeloof daaromtrent. Het grappige van alles aan deze houding, die bij de grote nietsvermoedende massa wel automatisch zo toepast, door gebrek aan verantwoordelijkheid een verbeteraar te moeten willen zijn, dat Colin zich meerderwaardig op wil stellen deze massa daarin te willen volgen.

b.) Colin spreekt van vriendschap met de moslim opbouwen. Dat is nobelheid en gezien het voorgenoemde via verachting dat alleen maar terechte verachting mag zijn richting een opzienbare minderheid; de professionele schijnmoslims, maar zeer zeker niet richting de meerderheid of welke vaste imam van een moskee dan ook! Ik geloof deze Colin vanaf hier niet meer, hij is een stoicijn. Maar ik ben daar op mijn eigen manier ook goed in, stoicijns zijn ja. Dus tot de volgende boekbespreking!